Schouder aan schouder

''Schouder aan Schouder''

Het is een bijzonder jaar geweest, deze maand precies een jaar verder. Ik was benieuwd naar het afgelopen jaar in verschillende werkgebieden van het dagelijks leven.
Beroepen die dagelijks van dichterbij het COVID-19 virus zien of meemaken.
Ik, als fotograaf maak dit namelijk niet van dichtbij mee. Vele van ons hebben hier helaas wel mee te maken.

Ik vind het daarom bijzonder om deze mensen in beeld te brengen en hun ervaringen te delen. Laten zien wie er achter dat uniform zit. Schouder aan schouder staan met jezelf, prive en zakelijk.

Mijn zevende gast is Esther. Esther is sinds haar 18e werkzaam in de zorg. Begonnen in verpleeghuizen en later een opleiding tot verpleegkundige in het ziekenhuis gedaan en hier is zij een aantal jaren werkzaam gebleven. Na de geboorte van haar eerste zoontje is Esther overgestapt naar de kraamverzorging bij gezinnen thuis. Nu heeft zij de mogelijkheid gekregen om weer terug te keren naar het ziekenhuis en zij zal dit per mei ook weer gaan doen.
Op de vraag wat het allerleukste is aan dit beroep zei Esther : '' Heel simpel : Het zorgen voor anderen.'' Het allermooiste vindt zij om ervoor hen te zijn en te helpen op de meeste kwetsbare momenten. De zorg is een vak met veel verschillende kanten, met een lach maar ook met een traan. Elke dag geeft voldoening.

Sinds de corona tijd werkt Esther met beschermende kleding bij de mensen thuis. Op gepaste afstand als het mogelijk is en ook zorg op afstand is erbij gekomen. Zij voelt zich verantwoordelijk voor de mensen voor wie zij zorgt en past daar haar privé leven ook op aan. Ze probeert zo goed mogelijk vol te houden en verstandig met elkaar om te gaan. In de kraamzorg zijn het wat zwaardere tijden als het gaat om het bezoekbeleid. Veel gezinnen proberen zich goed te houden aan de regels, maar je ziet ook dat mensen er moeite mee hebben. Een prachtig wondertje wil ie graag aan al je dierbare laten zien en om bezoek buiten huis te houden als de kraamzorg aan het werk is, is soms moeilijk. Het verdriet en de worsteling wat verstandig is in deze tijd is soms lastig om te zien. Esther heeft vlak voor de corona crisis het ziekenhuis verlaten, dit vond zij erg moeilijk. Zij kon niet haar steentje bijdragen in het ziekenhuis en dat heeft haar lang bezig gehouden. Zij wilde graag nog wat meer betekenen in de ziekenhuizen. Helaas kon zij naast haar baan in de kraamzorg, zwanger zijn en een gezin thuis niet meer doen dan alleen deze baan. Ook hier hadden mensen haar nodig, daardoor kon zij het uiteindelijk een plekje geven.

Als laatste vroeg ik Esther waar zij in deze tijden het meest trots op is? Esther : '' Misschien heel cliché, maar mijn gezin. Daar ben ik het meest trots op, dat ik daarvoor mag en kan zorgen. Dat ik daarnaast ook nog voor anderen mag zorgen vind ik dan alleen maar fijn. Het is een vakgebied waar ik hoogstwaarschijnlijk nooit meer afscheid van kan nemen. ''

''Mooie, verdrietige, bijzondere momenten blijven je altijd bij en vormen je in zekere zin ook door de jaren heen. '' – Esther

Mijn zesde gast is Ruben. Hij is werkzaam als Duinwachter bij Dunea Duin en Water.
In zijn jeugd had hij al een grote voorliefde voor alles wat groeit en bloeit! Zijn omgeving riep toen al "jij moet boswachter" worden. Een advertentie in de tv-gids gooide "roet in het eten" waarna hij bij de politie is gaan werken.

Mooie jaren volgden bij de politie. Maar de drang om ooit iets te mogen doen met flora en fauna bleef kriebelen. Ruben heeft op zijn 54e gesolliciteerd en is hij aangenomen als Duinwachter.
Zijn kennis en kunde komen in dit beroep uiteindelijk allemaal samen.
Bij Dunea zijn passie en bevlogenheid aan de orde van de dag zijn. Iedereen bij Dunea werkt hard om betrouwbaar en lekker drinkwater voor onze klanten te leveren.

Trots is Ruben zeker ook op het team Duinwachters. Die hebben een speciale rol binnen Dunea, omdat wij het drinkwater maken in en met onze duinen. Daarom zorgen we ervoor dat de duinen en de daar levende flora en fauna goed beschermd worden. In deze covid periode zien de Duinwachters een forse toename aan bezoekers in onze duinen. Dat heeft een behoorlijke impact op de duingebieden. De duinwachters zijn dagelijks bezig deze toestroom in goede banen te leiden. Als gastheer maar ook als opsporingsambtenaar.

‘’De betrokkenheid van de duinwachters bij hun werk is fantastisch.’’
Vertelt Ruben mij.
Zij betrekken bezoekers bij hun werkzaamheden via social media en laten kinderen kennis maken met natuur en drinkwater.

‘’Durf, Doen en Enthousiasme. Die hebben uiteindelijk geleid tot Duinwachter Ruben.
De cirkel is rond voor mij! Nooit te oud om een nieuw avontuur aan te gaan! ‘’
-Ruben

Mijn vijfde gast is Cees. Cees is sinds 2015 Hoofd havenbedrijf en
bediencentrale.

Cees is (rijks) havenmeester en geeft leiding aan het havenbedrijf en de
bediencentrale.

In de bediencentrale werken 28 operator's die verantwoordelijk zijn voor
de veilige begeleiding van het nautische verkeer in- en uit de haven en
voor de kust, bewaking en bediening van drie tunnels en drie bruggen en
de pollers in de stad, tevens is er één operator die langs de kade en op
het water surveilleert.

Het allerleukste aan dit beroep vindt hij de evenementen in en om de
haven. Helaas moet Cees deze evenementen al een tijdje missen door de
corona crisis. Ook het contact in en om de haven, elkaar de hand geven
of gewoon die ‘big hug’ is voor Cees een groot gemis.

Door de crisis zijn er bij Cees op het werk veel roosteraanpassingen,
werken zij met minimale bezetting en coronaprotocollen voor wacht
overdracht etc. Doordat er geen uitgaansmogelijkheden zijn heeft de
haven een grote aantrekkingskracht gekregen om daar te gaan ‘chillen’ in
de ruimste zin van het woord, hetgeen veel overlast geeft en veel tijd
en energie kost.

Cees vindt het heel belangrijk om met elkaar in gesprek te blijven. ‘’En
vergeet vooral niet goed voor elkaar te zorgen. ‘’

Het meeste wat is bijgebleven op persoonlijk gebied tijdens corona is de
eenzaamheid van ouderen. De kracht die Cees daardoor ook ontwikkelt
heeft is dan ook; ‘Positief blijven en aandacht geven aan je medemens’’
- Cees

Mijn 4e gast is Maxime, zelfstandig ondernemer in de Car detailing. Dit prachtige bedrijf heeft zij alweer bijna 10 jaar.

De dagelijkste functies die Maxime uitvoert zijn complete metamofoses van verschillende voertuigen. Zoals polijsten, spuitwerk, glasharde coatings, leer reparaties, niets is te gek voor deze dame!

De diversiteit, de liefde die haar klanten hebben voor hun voertuig en haar passie die zij mag delen met hun vindt Maxime het allerleukste aan haar vak.

Door de crisis is het echte contact met de klanten een stuk minder. Maar het allerbelangrijkste ; ‘’blijf vooral jezelf!’’

Tijdens de crisis heeft zij ontdekt dat ze wil blijven ontwikkelen zodat zij haar werkzaamheden zo professioneel mogelijk blijft uitvoeren. Jezelf blijven vernieuwen.

Op persoonlijk vlak heeft zij het meeste last van de beperking van vrijheid, maar ondanks dat geniet Maxime van alles wat er nog wel kan en mag. Op de werkvloer is het helaas wel een gemis van de goede gesprekken en de lekkere bak koffie met klanten.

Ik vroeg Maxime waar zij het meest trots op is. Maxime :‘’Dat ik ooit een droom had en die heb ik kunnen verwezenlijken aangezien het een echte mannen branche is. Ik ben zelf opgegroeid tussen de auto’s in de garage van mijn vader. Ze had dus altijd al liefde voor auto’s.’’ Door haar eigen wilskracht en doorzettingsvermogen heeft zij inmiddels een prachtig bedrijf weten op te zetten. Ook enorm trots op haar lieve vrouw Leonie, die ook deze prachtige passie met haar deelt. Zij zijn dan ook samen een top team in deze mannen branche, maar bij hun met een heerlijke vrouwelijke touch!

‘’ Blijf bij jezelf en geniet van de kleine dingen’’ – Maxime.

Mijn 3e gast is Ruub.
Het uniform waarmee hij op de foto sta hoort bij zijn hobby van theater (buiten) portier.
Zijn “werkzame leven” heeft Ruub doorgebracht bij de politie in veel verschillende leiding gevende functies. Hij doet dit werk nu op vrijwillige basis. Ruub ; ‘’De Koninklijke Schouwburg is mijn “thuisbasis”. ‘’

Door de Corona maatregelen zijn de theaters het afgelopen jaar voor het grootste deel gesloten geweest, alleen in de zomer heeft hij nog hier en daar gasten kunnen ontvangen. De rest van de tijd heeft zijn hoge hoed in de kast gelegen.
Voor Ruub is afstand houden genoeg in zijn werkgebied, hij staat buiten en het contact met de bezoekers is maar kort.
De gasten die hij nog ontmoet, lieten blijken heel blij te zijn weer een keer naar het theater te kunnen. Duidelijk is dat “cultuur” een veel belangrijker rol in het leven van heel veel mensen speelt dan we ons realiseren als alles “gewoon” is. Ruub ; ‘’Je beseft pas wat je mist als het er niet meer is.’’
Zijn werk zal na de crisis niet veranderen tov voor de crisis; ‘’ik zal nog steeds naar de theaters toegaan, buiten de gasten ontvangen en zelf genieten van de voorstelling .’’
Voor hem persoonlijk is het nog eens bevestigd dat het hebben van “een doel” op een dag, aan die dag ook “richting” geeft. Als hij weet dat hij ’s avonds naar een theater moet houdt hij daar die dag rekening mee.

Ik vroeg Ruub, waar hij het meeste trots op is. Ruub; ‘’Een leuke vraag die me jaren gelden ook eens gesteld. Over het antwoord heb ik lang moeten nadenken, maar voor mijn “werkzame leven bij de politie” geldt dat ik levens gered heb. Ik ben dan ook trots op het feit dat ik levens gered heb.’’ Kijkend naar de afgelopen jaren is Ruub ook trots op zijn “carrière-switch”; van leidinggevende bij de politie naar gastheer bij theaters.

‘’Totaal anders, maar ik doe het met even veel plezier en toewijding. ‘’ – Ruub

Mijn tweede gast is Daimy, sinds 2017, na het afronden van haar opleiding, is zij werkzaam bij de Koninklijke Landmacht en sinds 12 maanden is zij bezig met overstappen naar Koninklijke Marechaussee. Zij heeft nu een functie op schiphol; het aannemen van alle in beslag genomen goederen van Schiphol en Noord-Holland.

Daimy vindt haar functie heel afwisselend en het werken tussen de mannen vind zij top. Lekker doorgaan en hard werken bevalt haar wel.

Tijdens deze crisis vindt Daimy het erg belangrijk om positief te blijven. De werkdruk is wel wat minder, maar het is dan ook heel belangrijk om erg goed te blijven opletten. Het afgelopen jaar heeft zij dan ook veel gedifferentieerder kunnen werken; ‘’voor alles is een oplossing. ‘’

Zij heeft in deze pandemie meer vrije tijd gekregen dan normaal, hierdoor heeft zij enorm kunnen genieten van haar zoontje, die alweer bijna 2 jaar is. Maar het normale leven zoals knuffelen, sporten en de sociale contacten mist zij dagelijks.

Een van mijn vragen aan Daimy was, Welke kracht heb jij ontwikkelt tijdens deze pandemie? Daimy; ‘’Hoe eigenlijk mijn mindset is, positief blijven. Hierdoor kijk ik niet naar wat we kunnen in deze tijd, maar wat we voor waardevols ik al bezit. Zoals het zien opgroeien van mijn zoontje, hoe waardevol en bijzonder is dat?!’’

Daimy zal altijd zichzelf blijven, zich willen ontwikkelen, groeien en vooraal door blijven gaan.

‘’Alles is mogelijk, als je maar in jezelf
gelooft!’’ – Daimy.

Mijn eerste gast is Finn, sinds 2000 werkzaam voor defensie. Eerst 18 jaar voor de Koninklijke landmacht en nu sinds 2 jaar voor de Koninklijke Marechaussee.

Op dit moment is hij werkzaam als grenswachter op Schiphol. Schiphol is een van de vele plekken waar duidelijk zichbaar is dat het COVID-19 virus zich in ons land bevindt.

Finn vindt zijn functie veelzijdig en geen dag is hetzelfde. De werkzaamheden zijn dan ook precies hetzelfde als voor de pandemie. Alleen waar voorheen de hallen overvol waren van reizende mensen, bruisende vrolijkheid en de vele vluchten heen en terug, is het nu heel erg rustig en stil in de hallen. Dit is dan ook het meeste wat Finn is bijgebleven het afgelopen jaar, hoe een levendig en bruisend schiphol ook zo leeg kan zijn.

Ik vroeg Finn wat hij zou doorvoeren na de crisis, met een grote glimlach; ‘’handen wassen. Nee hoor dat deed ik al veel, maar aangezien wij zoveel paspoorten beethebben op een dag, zal ik hier heel bewust mee doorgaan.’’ Wij hebben bewust en onbewust heel veel spullen in onze handen op één dag. Zowel op werk als thuis en wij staan daar denk niet altijd bij stil.

‘’Ook in mijn prive leven zijn er dingen bijgebleven; de bewegings vrijheid, momenten die vanzelf gingen, gaan opeens anders gaan dan we gewend zijn. Maar je doet alles om besmettingen te voorkomen.’’
Gelukkig blijft hij hier altijd het positieve van inzien; ‘’vooruit kijken, dat we straks gezond en wel onze dagelijkse leuke dingen weer kunnen doen, met elkaar!‘’

Als laatste was ik heel benieuwd waar Finn het meest trots op is. Waar hij nu is in het leven. Hij heeft genoeg hobbels moeten nemen om te bereiken waar hij nu staat. Altijd blijven werken om je doelen te halen. En met trots trekt hij dan ook elke keer weer zijn uniform aan, al meer dan 20 jaar. Veel waardering en trots voor de 3 missies die hij heeft mogen doen. ‘’ Haal altijd het beste uit jezelf’’ – Finn.

Samen sterk, dat begint bij jezelf!